وقتی چیزها سر جای‌ خودشون نیستند.

اون روز پسره برام یه meme فرستاده بود که سه تا عکس بود از چیزمیزای نادر و چیزایی که دیگه وجود ندارن مثل دایناسورها، و چاهارمیش این تکست که دختره پیشنهاد رابطه بده. براش نوشتم که اینکه غیرممکن نیست، وجود داره. گفت داره ولی کمه، خیلی کمه. گفتم پس من جز موارد نادرم. :)) هیچی نگفت و آفلاین شد. رفتم و ده دقیقه بعدش دیدم نوشته باید اعتراف کنم که اون پسر خوشبخت‌ترین پسر دنیاس. و اینطوری شدم که ای آقا :)) نمیدونی که جواب منفی گرفتم‌. میدونم دلش خیلی میخواد باهام باشه و دوسم داره و زیاد خوشش میاد ازم ولی انتظار این اعترافو نداشتم وقتی نمیتونم پاسخی که دوس داره رو بهش بدم. و با شوخ‌طبعی ردش کردم اما چی میشد آدم‌ها جای خودشون میبودن؟ چی میشد مشتاق میبودی بهم؟ کاش دوسم داشتی.